Garapa (Apuleia leiocarpa)
Grapia, Grapiapunha, Barajuba.

Pochodzenie:

Drzewa okoume rosną w zachodniej Afryce równikowej. Stanowiska tej rośliny występują przede wszystkim w zachodnim i centralnym Gabonie i na znacznie mniejszych obszarach w sąsiednich krajach takich jak: Kamerun, Kongo, Gwinea równikowa. Preferowane zbiorowiska to przede wszystkim lasy deszczowe w głębi lądu, gdzie na 1 hektar może rosnąć nawet 40-50 drzew. Okoume występują też w lasach galeriowych i na sawannach.

Pokrój drzewa:

Drzewa okoume wytwarzają proste, cylindryczne, wysoko ugałęzione pnie, z deskowatymi napływami korzeniowymi, sięgającymi 3 m wysokości. W wieku rębnym (ok. 50 lat) roślina ma około 25 m wysokości i średnicę w odziomku (nie licząc napływów korzeniowych) 80-90 cm. Największe okazy mogą liczyć 35-40 m wysokości, a nawet 60 m, przy średnicy w odziomku ponad 2 m.

Typ struktury:

Rozpierzchłonaczyniowy, naczynia rozmieszczone są równomiernie, pojedynczo lub w promieniowych zgrupowaniach. Średnica naczyń wynosi od 0,07 do 0,57 mm.

Biel:

Wąski (szerokości od 3 do 5 cm), o barwie białawożółtej.

Twardziel:

W świeżo przetartym drewnie zabarwiona na cytrynowożółto. Pod wpływem światła i tlenu zawartego w powietrzu drewno twardzieli nieznacznie ciemnieje do barwy żółtobrązowej.      

Zapach:

Drewno to nie wydziela żadnego charakterystycznego zapachu.

Rysunek:

Przyrosty roczne są bardzo słabo widoczne, praktycznie można dostrzec je tylko na przekroju poprzecznym i ewentualnie stycznym. Rysunek prostowłóknistego drewna jest mało urozmaicony. Naczynia „wtapiają” się w tło pastelowej tkanki drzewnej, a drobne promienie drzewne widoczne są tylko na przekroju promieniowym. Są to promienie heterocelularne. W drewnie tym występuje miękisz apotrachealny rozproszony. Drewno to bardzo często wykazuje zawiły układ włókien – od pasiastego po nieregularny. Dzięki innemu współczynnikowi odbicia światła od ułożonych pod kątem włókien  uzyskuje się ciekawy efekt wizualny.   

Typowe Wady:

Zawiły układ włókien.  

Właściwości drewna Garapa:

Według sześciostopniowej skali gęstości, jest to drewno bardzo ciężkie, klasa I. Wilgotność punktu nasycenia włókien jest dość mała (21%). Według klasyfikacji Monnina , garapa należy do drewna średnio kurczliwego, o małej skłonności do paczenia się ze względu na niewielką  anizotropię skurczu. Stosunek skurczu w kierunku stycznym do skurczu w kierunku promieniowym nie przekracza 1,5. Duża gęstość drewna  wpływa korzystnie na jego właściwości mechaniczne. Na przykład średnia wytrzymałość na ściskanie wzdłuż włókien wynosi 71 MPa, a wytrzymałość na zginanie- aż 125 MPa. Drewno to charakteryzuje również duży moduł sprężystości, rzędu 15,7 Gpa. W drewnie zawierającym zawiły układ włókien wartości te są mniejsze.  

Gatunki podobne:

Występujące w tym samym rejonie mające identyczną nazwę handlową, np. Vochysia bifalcata, V. Haenkeana, Plathymeria reticulata, Maclura tinctoria, Aspidosperma spuceanum, Chimaris barbata.

Suszenie:

Proces suszenia drewna powinien być prowadzony w sposób łagodny ze względu na ryzyko powstawania pęknięć. Ponadto omawiane drewno wykazuje skłonność do paczenia się.     

Obróbka:

Obróbka ręczna i maszynowa ze względu na dużą twardość wymaga stosowania dobrze przygotowanych narzędzi i użycia znacznych sił (duże opory skrawania).   

Łączenie:

Połączenia za pomocą wkrętów i gwoździ są trwałe, jednak aby nie dopuścić do rozłupania drewna, wymaga się wcześniejszego nawiercania otworów. Klejenie daje trwałe połączenie.    

Wykończenie:

Drewno nie sprawia trudności wykańczania powierzchni materiałami malarsko- lakierniczymi. 

Zastosowanie:

podłogi, panele, schody, szkutnictwo.

Dostępność
38mm - KD - SE obrzynana - kl. FAS